Loftslag.is

Tag: PDO

  • Hulin hlýnun

    Hulin hlýnun

    Hitafrávik 1880 - 2014 blá lína. Appelsínugul lína er 5 ára hlaupandi meðaltal. [Heimild http://data.giss.nasa.gov/gistemp/tabledata_v3/GLB.Ts+dSST.txt]
    Hitafrávik 1880 – 2014 blá lína. Appelsínugul lína er 5 ára hlaupandi meðaltal. Gögn NASA
    Undanfarin ár hefur stundum heyrst að það sé að kólna eða a.m.k. að hlýnunin sé lítil sem engin. Þær raddir tala jafnvel um “pásu” í hlýnunni, sem vísindamenn skrifa reyndar fæstir undir – enda sveiflan enn innan marka náttúrulegs breytileika og leitnin enn vel upp á við. Þá er vitað að þó lægðagangur hafi leikið okkur Íslendinga grátt síðustu mánuði og kalt hafi verið á Austurströnd Bandaríkjanna, þá heldur jörðin áfram að hitna, enda var árið 2014 hnattænt hlýjasta ár í sögu mælinga.

    Nú bendir margt til þess að þessi “pása” eða náttúrulega sveifla sé á undanhaldi og að við taki einhver ár með töluverðri hnattrænni hlýnun. Það skal tekið fram að staðbundin pása eða kólnun getur vel átt sér stað tímabundið í hitnandi veröld. Til dæmis er mögulegt að á Íslandi geti orðið bakslag í hitastigi, enda hefur hitinn aukist mun meir hér á landi en hnattrænt og hitastig verið mjög hátt og jafnt undanfarinn rúman áratug eða svo. Enda var síðasta ár eitt hlýjasta á Íslandi frá upphafi mælinga.

    Náttúrulegar sveiflur úthafana

    Fyrir nokkru birtist grein í Science (Steinman o.fl. 2015) þar sem kastljósinu er beint að úthöfunum og hvernig þau hafa veitt okkur einskonar falskt öryggi hvað varðar framtíðarhorfur í loftslagi jarðar. Vísindamennirnir notuðu nýjustu loftslagslíkön og niðurstaðan er áhugaverð.

    Loftslag er sveiflukennt og ofan á hinni undirliggjandi hnattrænu hlýnun eru náttúrulegir ferlar sem hafa tímabundin áhrif á loftslag jarðar – ýmist í átt til kólnunar eða hlýnunar. Slíkir ferlar eða sveiflur (oscillations) eru ráðandi í skammtímasveiflum loftslags. Í þessari grein skoðuðu höfundar sérstaklega áratugasveiflur í Atlantshafinu (Atlantic Multidecadal Oscillation – AMO) og í Kyrrahafinu (Pacific Decadal Oscillation – PDO). AMO er reglubundin sveifla í hitastigi Norður-Atlantshafsins sem tekur um 50-70 ár, á meðan PDO er sveifla í Kyrrahafinu og blanda af styttri sveiflu (16-20 ár) og lengri (50-70 ár). Lengri sveiflan er hér kölluð PMO. Sveiflan í hitastigi á norðurhveli jarðar er kölluð hér NMO og er það sem eftir stendur þegar búið er að draga frá ýmsa þætti í loftslagi, t.d. gróðurhúsaáhrifin (og önnur áhrif á loftslag frá mönnum), sólvirkni og eldvirkni. Talið er að NMO samanstandi af sveiflum AMO og PMO.

    Höfundar skoðuðu þessar löngu sveiflu og spurðu sig hvort núverandi staða í úthöfunum geti útskýrt sveiflur í hitastigi við yfirborð jarðar, þá sérstaklega á norðurhveli. Niðurstaða þeirra er áhugaverð, en PMO er talið skýra stóran hluta af sveiflum í NMO.

    Sveiflur í sögu AMO (blá), PMO (grænn) og NMO (svartur). Óvissa mörkuð með skyggingu.  Greinilegt er að AMO er í grunnu hámarki núna á meðan PMO er í mikilli niðursveiflu. PMO skýrir að miklu leiti neikvæða sveiflu í NMO. - Af RealClimate
    Sveiflur í sögu AMO (blá), PMO (grænn) og NMO (svartur). Óvissa mörkuð með skyggingu.
    Greinilegt er að AMO er í grunnu hámarki núna á meðan PMO er í mikilli niðursveiflu. PMO skýrir að miklu leiti neikvæða sveiflu í NMO. – Af RealClimate

    Eins og sést á myndinni hér fyrir ofan, þá er NMO sem stendur á niðurleið og er PMO helsti sökudólgurinn. PMO tengist köldum fasa í ENSO (El Nino Southern Oscillation), en sú sveifla hefur verið í áberandi köldum fasa undanfarið. AMO virðist aftur á móti hafa haft lítil áhrif á hitastig norðurhvels síðastliðna tvo áratugi, en sveifla þess hefur verið lítil og er hún flöt sem stendur.

    Niðurstaðan bendir til þess að það sé í raun engin pása í hnattrænni hlýnun af mannavöldum, í raun hafa náttúrulegar sveiflur og þá sérstaklega í Kyrrahafinu, náð að hylja hina hnattrænu hlýnun tímabundið og þá sérstaklega á norðuhveli jarðar. Keyrsla gagna í nýjustu loftslagslíkönum benda til þess að hér sé um að ræða tilviljunarkennda innri sveiflu í loftslaginu. Líklegt þykir að þetta muni þó ekki halda lengi því ef skoðað er mynstur breytinga undanfarna rúma öld þá er líklegt að PMO sveiflan muni skipta um gír fljótlega og bæta á núverandi hnattrænu hlýnun næstu áratugi, í stað þess að hylja hana. Því miður er því útlit fyrir því að hin hnattræna hlýnun muni halda áfram og af fullum krafti næstu ár eða áratugi.

    Heimildir og ítarefni

    Steinman o.fl. 2015 (ágrip) í tímaritinu Science: Atlantic and Pacific multidecadal oscillations and Northern Hemisphere temperatures

    Umfjöllun um grein Steinman o.fl. má t.d. finna á heimasíðu Guardian (The oceans may be lulling us into a false sense of climate security) og á RealClimate (Climate Oscillations and the Global Warming Faux Pause)

    Tengt efni á loftslag.is

  • Er hlýnun Jarðar af völdum Kyrrahafssveiflunnar (PDO)

    Er hlýnun Jarðar af völdum Kyrrahafssveiflunnar (PDO)

    Röksemdir efasemdamanna…

    Hlýnunin er af völdum Kyrrahafssveiflunnar (Pacific Decadal Oscillation-PDO). Það fer eftir því í hvaða fasa PDO er hvert hitastig jarðar er, á 20-30 ára tímabilum er PDO í kuldafasa og svipaðan tíma í hlýjum fasa.

    Það sem vísindin segja…

    Það er engin leitni í PDO og þar með getur PDO ekki verið orsök leitninnar í hinni hnattrænu hlýnun.

    Kyrrahafssveiflan (The Pacific Decadal Oscillation – PDO) er loftslagsfyrirbæri í Norður Kyrrahafi. Sveiflan er á milli heitari fasa (jákvæð gildi) og kaldari fasa (neikvæð gildi) sem hvor um sig stendur yfir í 10-40 ár. Fasarnir eru í tengslum við yfirborðshita sjávar (sea surface temperatures – SST). Þótt óvíst sé með orsakir PDO sveiflunnar, þá eru afleiðingar einna helst breytingar á sjó í norðaustanverðu Kyrrahafi og breytingar á brautum skotvinda (e. jet stream) í háloftunum.

    Athyglisvert er þó að þessar fasabreytingar eru ekki fastur punktur í tilverunni við Kyrrahafið; oft á tíðum koma styttri tímabil hlýrra ára (1-5) inn í köldu fasana og köld ár þegar sveiflan er í hlýjum fasa. Auk þess er skiptingin í “kaldan” og “hlýjan” fasa ekki eins lýsandi og virðist við fyrstu sýn. Kaldi fasinn tengist t.d. mjög háum sjávarhita í Norður-Kyrrahafi (sjá mynd hér fyrir neðan).


    Mynd 1: PDO hlýr fasi (vinstri) og kaldur fasi (hægri). Mynd frá JISAO.

    Ein leið til að kanna fullyrðingar um að PDO valdi hlýnun, er að teikna upp hnattræna hitabreytingu samhliða PDO gildinu (sjá hér að neðan). Það sem kemur í ljós er að þrátt fyrir að PDO gildið hafi skammtíma áhrif á hitastig, þá hefur hinn hnattræni hiti ákveðna leitni upp á við, en PDO sýnir enga slíka leitni.

    Mynd 2: PDO gildi Kyrrahafssveiflunnar (blá lína, Háskólinn í Washington) teiknað til samanburðar við hnattrænt hitafrávik Jarðar (rauð lína – GISS Hiti). Mýktar línur og leitni teiknuð að auki.

    Náttúrulegar sveiflur, líkt og PDO, færa til hita milli sjávar og andrúmslofts. Þannig sveiflur hvorki mynda hita, né halda honum til lengdar – þar með geta náttúrulegar sveiflur ekki valdið langíma leitni í hita, aðeins skammtíma sveiflur. Í raun eru þær dæmi um innri breytileika en ekki utanaðkomandi geislunarálag. Ef PDO væri valdur að hlýnun lofthjúpsins, þá væru úthöfin að kólna, sem er ekki að gerast.

    Þetta kemur í raun ekki á óvart. Langtíma leitni hlýnunar er afleiðing orkuójafnvægis orsakað að mestu af aukningu á gróðurhúsalofttegundum í lofthjúpnum.  Á hinn bóginn er PDO sem er náttúruleg sveifla og hvorki eykur né minnkar heildarorku loftslagskerfisins.

    Ítarefni

    Þessi færsla er þýðing á færslu af Skeptical Science.

    Tengt efni á loftslag.is